Puerto Viejo de Talamanca.

Puerto Viejo de Talamanca. Dag 1

Inmiddels zijn we doorgereisd naar de Caribische kust. Een bustocht van 5 uur bracht ons via een mooie route hierheen.
Ook hier heeft de eigenaar van de spaanse taalschool van Marja een vestiging zitten. Zij zou een overnachting voor ons regelen bij haar taalschool,maar helaas bleek hier iets fout te zijn gegaan.
Achteraf bleek dit niet zo'n ramp te zijn. Al snel hadden we "Larry Cabina"gevonden. Een klein schattig caribisch bungalowtje met een hangmat voor de deur. Die hangmat was gelukkig niet om in te slapen er stonden ook 2 bedden in.
Van binnen veel hout en de muren geschilderd in vrolijke kleuren met tekeningen van tropische vogels,vlinders en bloemen.

De sfeer is heel anders dan in de centrale vlakte van het land. Er hangt hier echt een relax Caribische sfeertje. De huisjes zijn leuk gekleurd, de muziek is reggae en salsa getint en de inwoners zien er Jamaicaans uit.
Je ziet hier ook wat meer toeristen. In het dorp vindt je dan ook wat souvenirs winkeltjes en leuke restaurantjes.
De zee is op 2 minuten loopafstand. Het is hier schat ik zo tegen de 30 graden en de zee is lauw. Lekker makkelijk doorkomen dus.

Dag 2

Vandaag hebben we een uitstapje gemaakt naar Cahuita National Park. Dit park loopt parallel langs de kustlijn en onderweg kom je van alles tegen. Zo zagen we een luiaard, capucijnenaapjes,vele krabben,pelikanen,hagedissen,vleermuizen en zelfs een wasbeer. Het trailpad bevatte de prachtigste bomen waarvan vele zich tot in de zee uitstrekte. Onderweg kom je kleine prachtige witte strandjes tegen met een heldere blauwe zee. Onderweg hebben we dan ook heerlijk gezwommen en zelfs Marja is voor haar doen lang in de zee geweest. Alleen moet ze nou nog even leren om langs de apen te durven lopen. Ze heeft het het niet zo op apen.
Ik moet dan ook wel zeggen dat ze regelmatig hun tanden lieten zien. Wat Marja wel weer durft is grote heremietkreeften oppakken en daar had ik het nou weer niet zo op. Zodra de scharen mijn vingers raakte liet ik ze uit mijn hand vallen. Tot 2x toe. Wat Marja weer heel zielig vond. Laat maar zei ze ik maak wel een foto als ze op de grond lopen.
De trail duurde me alle stops onderweg 5 uur.
Toen we uit het park kwamen was het nog 2,5 km naar de weg lopen om daar de bus terug te pakken en daar hadden we nou net geen zin in. Er kwam een auto voorbij en Marja hield haar duim omhoog en ja hoor....we mochten mee. En wat een mazzel hij moest naar dezelfde plaats als wij dus mochten we het hele stuk mee rijden. Het waren Fransen en nou was het mij beurt om met mijn talenkennis te strooien. Luisterde ik de afgelopen dagen vol bewondering hoe Marja zich al goed verstaanbaar maakt in het Spaans, nu kon ze horen dat ik een aardig mondje Frans spreek.
Eenmaal afgezet nog een heerlijk fruit drankje gedronken aan de zee, wat gerelaxd bij het huisje en vervolgens een leuk tentje opgezocht om te eten.
Het was weer een heerlijke dag of zoals ze hier zeggen "Pura Vida"

Hasta luego.
Els en Marja.